Αφιέρωση στον Leigh Hunt, Esq. - Dedication to Leigh Hunt, Esq. (John Keats)

Dedication
TO LEIGH HUNT, ESQ.

Glory and loveliness have pass’d away;
For if we wander out in early morn,
No wreathed incense do we see upborne
Into the east, to meet the smiling day:
No crowd of nymphs soft voic’d and young, and gay,
In woven baskets bringing ears of corn,
Roses, and pinks, and violets, to adorn
The shrine of Flora in her early May.
But there are left delights as high as these,
And I shall ever bless my destiny,
That in a time, when under pleasant trees
Pan is no longer sought, I feel a free,
A leafy luxury, seeing I could please
With these poor offerings, a man like thee.


ΑΦΙΕΡΩΣΗ
ΣΤΟΝ LEIGH HUNT, ESQ.

Η δόξα και η απόλαυση έχουνε πεθάνει,
Γιατί αν πλανηθούμε την νεαρή αυγή,
Στεφανωμένο θυμίαμα δε βλέπουμε να αναγεννεί
Στην ανατολή, να συναντήσει τη μέρα που χαμογελάει:
Δίχως νύμφες νέες, με απαλές φωνές, πλήθος που γελάει,
Σε ξύλινα καλάθια στάχυα σιτηρών να κουβαλεί,
Τριαντάφυλλα, και γαρύφαλλα, και βιολέτες, να κοσμεί
Το ναό της Φλώρας στις αρχές του Μάη.
Αλλά αφήνουν τέρψεις μεγάλες σαν αυτή
Και πάντα θα ευλογώ την ειμαρμένη,
Ώστε κάποτε, όταν κάτω από ευχάριστα δέντρα
Ο Πάνας άλλο δεν θα τριγυρνά, θα νιώσω μια ελευθέρα,
Φυλλωτή απόλαυση, νιώθοντας ευτυχισμένα
Με αυτές τις φτωχές προσφορές, ένας άντρας σαν εσένα.